Wat dacht u ervan om van uw huis het huis van de toekomst te maken? Geloven dat domotica gewoon de toekomst van het slimme huis is, en dat uw huis de ultieme installatie van het slimme huis is? Dat is gewoon langs elkaar heen praten. De toekomst is al hier bij ons. Het enige wat er nog niet is, is in uw huis.
Zoals met alles, moet je er klaar voor willen zijn om de ervaring te hebben. De marteling van het niet werken van je slimme huis kan onaangenaam zijn. Daarom is er een garantie op een aantal gadgets. We hebben dat allemaal zien gebeuren met televisies, stereo’s en andere apparaten.
Het probleem met slimme huizen is dat ze duur zijn en soms onhandig. Het zou leuk zijn om ‘s avonds de verwarming of de verlichting van de tv aan te kunnen zetten en een koud biertje te kunnen drinken. Dat wordt tegenwoordig allemaal geregeld in de Smart home installateur home. Toch zijn er situaties waarin je iets aan moet zetten, en dan zie je midden in de nacht niets. Comfort in het midden van de nacht! Nou, dat zal er vast niet snel van komen, maar ik heb er wel over nagedacht.
Hoe zit het met het zorgen voor een goede beveiliging in een slimme woning? Dit is iets waar ik zeker naar ga kijken. Misschien schrijf ik uiteindelijk wel een boek over mijn ervaring, maar dat heb ik nog niet gedaan. Om een goed beveiligingssysteem te hebben om over uw werkplek te waken, moet u ervoor zorgen dat het alarmsysteem wordt aangestuurd door hetzelfde netwerk als waar uw pc op zit. Op die manier zult u er zeker van zijn dat iedereen die gaat in uw plaats, omdat je een beveiligingssysteem, zal niet in staat zijn om gemakkelijk stiekem in en steel je spullen.
Het lijkt erop dat de alarmsystemen die zogenaamd Wi-Fi vriendelijk zijn, niet zo goed werken in gebieden waar veel mensen zijn. Dit ligt niet aan de Wi-Fi zelf; het is meer dan alleen het 3G-aspect. Ik ben er zeker van dat de meesten van u dat al weten. Het lijkt er echter op dat de Wi-Fi-modem vaak de neiging heeft het signaal te vertragen, en dat je het signaal voortdurend zou moeten controleren om te zien of je het kunt laten werken.
Niet dat je je PC in winterslaap zou willen zetten; maar het is toch een beetje een ongemak. Maar om eerlijk te zijn, de meeste mensen zetten hun laptop ook in de slaapstand, dus het is een tweesnijdend zwaard.
Het Trigger Protocol
De meesten van ons hebben, tegen de tijd dat we onze PC’s krijgen, het besturingssysteem al gedownload. Een andere factor is dat velen van ons hun PC’s in jaren niet veel hebben gebruikt. Er is een Fractal Design benchmarking website die terug gaat in de tijd, en bepaalt hoe lang het duurde om verschillende taken op de computer uit te voeren. Er wordt rekening gehouden met de tijd die nodig is om een toets in te drukken of een apparaat aan of uit te zetten, om een schatting te geven van hoe lang iets zou moeten duren.
Als we kijken naar het fractale voorbeeld, en we kijken naar het toetsenbord, de muis, de monitor en de computer zelf, dan zou de gemiddelde tijd om op een van deze dingen te drukken ruwweg 9 seconden zijn. Gezien de snelheid van het klikken, zou je het gevoel hebben dat je een heleboel toetsen probeert in te drukken. Maar als je erover nadenkt, is dit eigenlijk hoe het werkt. De computer gebruikt een paar protocollen. Er is het Scanrom-toetsenbordprotocol en het Toetsenbordprotocol. Het Scanrom-toetsenbordprotocol is de standaard voor computertoetsenborden. Het toetsenbordprotocol is een verbetering ten opzichte van het Scanrom-toetsenbordprotocol.
Er zit veel meer achter het toetsenbordprotocol dan wat tot nu toe is genoemd. Het uitleggen van enkele van de meer unieke kenmerken van de protocollen kan u op een wilde rit brengen als u zelf deze wereld van mogelijkheden binnengaat. Ik moet toegeven dat ik uw aandacht heb; daarom zal ik dit artikel beëindigen met aDAJ whim-worship of fact, the real worlds of fact zodat u naar meer informatie kunt zoeken als u dat wenst.
En zodat u weet waar u moet zoeken, hier is een tip. Wanneer u op zoek bent naar het meer unieke protocol dat in de wereld van vandaag is opgenomen, bedenk dan dat het internet begon als een soort sociaal netwerk. Het mooie ervan was dat het mensen de mogelijkheid gaf om met elkaar te communiceren. Maar ergens onderweg kwamen mensen erachter dat het traag en onhandig was. Dit is de reden dat bijna alle protocollen uit dat oorspronkelijke ontwerp zijn voortgekomen.
Sommige protocollen zijn ontwikkeld als applicaties, terwijl andere zijn ontwikkeld als systeemprotocollen. En omgekeerd kan men deze twee groepen opvatten als de afwisseling van een andere groep. Van wat ik dezer dagen heb ontdekt, kun je beide groepen verenigbaar vinden.